De kop is eraf!

De kop is er af; de eerste maand van het jaar 2019 hebben we alweer gehad! Wat gaat het toch snel en wat moeten we nog veel ontdekken hier in Vancouver!

We hebben Oud en Nieuw goed gevierd en dat moest ook wel, omdat de kerstdagen niet helemaal gelopen waren zoals gepland (zie vorige blog). Onze Belgische vrienden, Manu, Justine en Victor hadden we uitgenodigd om bij ons oliebollen te eten en gevulde kalkoen. De oliebollen, gemaakt door Mr Kraal himself waren ontzettend goed gelukt! We konden geen Koopmans pakje oliebollen kopen hier in Canada, dus Tim heeft alle ingredienten zelf gehaald en gemixed. De kalkoen hadden we bij de slager gehaald, maar die viel een beetje tegen. Het was een wat droger stukje vlees. Ach, met een paar slokken wijn was het goed te doen. Om 12uur ‘s nachts stonden we met z’n vieren boven op ons dakterras en vol verwachting te wachten op het enorme vuurwerk spektakel. Helaas was er geen vuurpeil te bekennen. Blijkbaar was er vuurwerk afgestoken om 9uur die avond; wat daar de reden voor is weten we eigenlijk nog steeds niet. Met een glas champagne zijn we het nieuwe jaar dan maar goed gestart!

Al met al was het een pittig maandje januari. Ik ben begonnen met werken bij PwC per 7 januari. Nu is dat niet zo heel spannend, maar wel het wegbrengen van Benjamin naar de oppasmoeder, Bryony. De eerste dag heb ik dat toch maar aan Tim overgelaten om te voorkomen dat ik jankend mijn eerste dag op kantoor aan zou komen. Uiteraard ben ik het PwC gebouw uitgestormd aan het einde van de middag om Benjamin weer op te halen. Gelukkig ging alles goed. Nou, eigenlijk vond hij het hartstikke leuk en had hij het wel naar z’n zin (dat heeft hij niet met zo veel woorden gezegd, maar dat kon ik uit zijn non verbale communicatie wel opmaken). Bryony heeft twee naar schoolgaande kinderen, Jacob (8) en Lucy (6). Zij vinden het geweldig wanneer Benjamin ‘s morgens vroeg om half 8 wordt gebracht. Wij hebben dan ook niet 1 oppas voor Benjamin maar 3! Lucy geeft graag de fles en zegt wanneer zij toch wel wat ruikt (en Ben dus een poepbroek heeft). Kinderen zijn zo lekker direct en eerlijk!

We hebben uiteraard niet stil gezeten deze maand. Nu dat ik gevoel van “weekend vieren” weer terug heb en niet iedere dag hetzelfde is, zijn we er weer veel op uit geweest afgelopen weken. We zijn al een aantal keer met z’n drietjes de sneeuw in geweest, op alle drie de North Shore bergen (Cypress, Grouse en Seymour). En we zijn een dag naar Bowen Island geweest, wat voelde als een mini-vakantie! Bowen is een klein rustig eiland voor de kust van Vancouver, 20 minuutjes met de ferry. De dag begon goed met koffie en een heerlijke cinnamon bun in café The Snug. Daarna zijn we naar de top van de hoogste berg op Bowen gelopen, Mt Gardner. Tim droeg Benjamin in de draagzak, maar op de steile stukken moest hij toch af en toe op mij staan wachten. Het was al met al 17 km met 800 hoogtemeters. Aan het einde van de middag hadden we geen benen meer over en konden we genieten van een welverdiend biertje en een stuk pizza in the pub! We gingen rond 6uur weer terug met de ferry en daarna moesten we vanaf Horshoe Bay nog met de bus naar huis. Wij, maar ook Benjamin, hadden een lange maar mooie dag er op zitten! Zondag-avond dan ook de voetjes omhoog, en “Heel Holland Bakt” aangezet, (stiekem fan!)

Ook zijn we met drie ‘gezinnen’ naar Dog Mountain gelopen. Tim droeg Benjamin, Manu had Viktor op zn rug en Brecht en Mieke hadden allebei een zware Deuter met hun kinderen op hun rug. Iedereen loopt op snowshoes, maar dit paadje was prima te doen. Ik had Tim zn spikes onder gebonden en Tim liep gewoon op z’n bergschoenen. Echt een mooie tocht in de sneeuw door het bos. Helaas geen uitzicht, want we zaten midden in de wolken. Achteraf warme chocomelk en patatjes in het café, gezellig hoor.

Tim heeft nog in z’n eentje naar de top van Mt Seymour gelopen. Benjamin was behoorlijk verkouden, dus het was beter dat wij thuis bleven. Wel erg jammer, omdat het een perfecte dag was voor een tocht in de sneeuw. Niemand ging verder dan 2nd peak, maar Tim natuurlijk wel, zodat hij in z’n eentje op het hoogste punt stond met maar één spoor voetstappen naar de top. De foto’s spreken voor zich!

Tim is ook een avondje naar de Vancouver Canucks geweest. Dit is het ijshockey team van Vancouver, wat ontzettend populair is. Dr. Regan, een van de stafleden van Tim’s fellowship, is de team dokter van de Canucks en die was zo aardig om de kaartjes te regelen. Tiesto draaide in de pauze, en er wordt wel echt een spektakel van gemaakt. Het hockey gaat supersnel, er wordt elke 30 seconden gewisseld en het is super snelle intensieve sport. In de pauzes volop de mogelijkheid om bier en een pizza slice te halen, zoals het hoort!

Benjamin en ik zijn ook begonnen met zwemmen en wat is dat leuk zeg! Ik vind het met name heerlijk om met m’n kleine mannetje te plonzen. Hij moest in het begin wel even wennen aan het grote bad. Hij was namelijk in zijn hele leven slechts twee keer eerder in bad geweest. Hier in Vancouver nemen we hem mee onder de douche, omdat we geen bad hebben... We hebben gisteren de derde zwemles gehad en hij begint het al leuker te vinden. We sluiten de week op vrijdag af met een paar minuten ontspannen in het bubbelbad. Wanneer hij daarna weer aangekleed is (wat best wel een opgave voor z’n moeder is) en in de draagzak in de bus naar huis gaat, is hij uitgeteld. Thuis nog even snel wat eten en dan regelrecht naar bed. Het zwemavontuur houden we er dus nog wel even in op de vrijdagmiddag!