Bezoek!

5 augustus 2019 - Vancouver, Canada

We zijn een beetje in verzuim. Afgelopen maanden waren we druk met van alles en nog wat en hebben we geen tijd genomen om ons maandelijkse blog te schrijven. Daarom nu een samenvatting van de afgelopen maanden. We hebben super leuk bezoek gehad hier in Vancouver! Een prachtige tijd waar we nog met veel plezier op terugkijken.

Het belangrijkste is toch wel dat de regen, regen en nog meer regen en wat sneeuw zijn vervangen voor een heleboel zon! Ik begrijp nu eindelijk wat de inwoners van Vancouver bedoelen dat de zomers hier in Vancouver de regenachtige maanden “goedmaken”. De een na de andere dag is het heerlijk zomer weer. Dat betekent wel flink wat zonnenbrand smeren en voor Ben z’n zonnenhoed op (waar hij niet altijd zin in heeft, maar wat z’n moeder super belangrijk vindt). Wanneer we aan het strand zitten of bij “Kits-pool” hebben we echt het vakantiegevoel te pakken.

We zijn toch wel aardig in training geweest met het vele hiken. Ook heb ik meegedaan aan het grootste hardloop event hier in Vancouver, de zogenaamde Sun Run samen met mijn collega’s van PwC. Nou, van Sun was niet veel te merken. Gelukkig was ik droog overgekomen, maar kort nadat ik over de finish was gekomen begon het te hagelen en sneeuwen.. Echt Vancouver! Zonder hardlooptraining was ik best tevreden met 48 min over 10 km.

Als eerste mochten we Heidi, Delia en mijn moeder verwelkomen hier in Vancouver. Ik keek hier echt al een tijd naar uit. Zo leuk om ze te laten zien waar we wonen en wat er allemaal te doen is. Het weerzien op het vliegveld zal ik niet vergeten! Het eerste dagje hebben ze Vancouver stad verkend met onder andere Granville Island (public market) en Stanley park. Het weekend zijn we naar Victoria op Vancouver Island geweest met z’n allen. Alleen de boottocht al was prachtig. We hadden ook geluk met het weer; prachtig zonnetje! We zijn heerlijk uiteten geweest bij de Italiaan. De dag erop had Tim uiteraard een hike gepland, met een mooie waterval, en uitzicht over de vallei vanaf een oude railway-brug. ‘sMiddags hebben we poepie chique genoten van een high tea in het Empress hotel. Heidi en Delia hebben walvissen gespot op een super snelle zodiac. Maandag heeft mam op Benjamin gepast. Ze vond het wel even prima om even niet een al te drukke dag te hebben. Delia en Heidi hadden namelijk best een druk schema gepland. Tim en Benjamin zijn op dinsdag 30 april met de dames op pad geweest en hebben een hike gedaan naar Dog Mountain op Seymour. Het was al een hele ervaring voor met name mam en Heidi om de berg op te rijden. Er lag nog een hoop sneeuw op de trail, en de meren waren nog half bevroren. Weer eens wat anders dan een ‘rondje landpadje!’. Terwijl zij aan het genieten waren van een hike in de bossen en een muffin op de top, had ik mijn zwaarste dag van mijn werkperiode bij PwC Vancouver. 30 april was de deadline voor de aangiften inkomstenbelasting en dat heb ik geweten. Tot het laatste moment aan toe hebben we aangiften ingediend bij de Canadese Belastingdienst. ’s Avonds heb ik wel kunnen genieten van een diner samen met het team. Ze hadden ontzettend hard gewerkt voor 2 maanden lang (bijna letterlijk dag en nacht). De volgende dag zijn de dames op weg gegaan naar Whistler. Ze hebben daar een helse tocht naar Joffre lakes gemaakt. Misschien waren ze niet helemaal goed van huis gegaan; Heidi op sportschoenen en geen spikes aan. Het was super glad van het ijs en er lag veel sneeuw. Ik vind het daarom super knap dat ze het gered hadden en heel weer terug in het hotel waren aangekomen. En ze hebben een beer gezien! Dat is ons dit hele jaar nog niet gelukt… Mijn moeder, die nooit op vakantie gaat wist niet wat ze mee maakt aan de andere kant van de wereld en in de bergen lopen. Ze heeft er daarom echt van genoten! Ik was zo blij dat ze de uitdaging aan durfde om naar ons toe te komen en weg van pap en van huis. Benjamin vond het ook erg gezellig dat ’s morgens vier vrouwen aan de ontbijttafel zaten en hem veel aandacht gaven. Het was voor hem ook even wennen toen ze weer weg waren. Bij het vertrek de volgende zondag kwamen er daarom ook tranen tevoorschijn.

Tijd om verdriet te hebben vanwege het vertrek van Delia, Heidi en mam was er niet. De volgende dag kwamen Kees en Arja ons opzoeken hier in Vancouver. Wat een gezelligheid! Ik heb er dubbel en dwars van genoten. Zo leuk om Benjamin met trotse opa en oma te zien. Dinsdag 7 mei zijn wij (Kees, Arja, Benjamin en Diana) naar de VanDusen, botanische tuinen geweest. Het was die dag al echt zomer en ons bezoek was daarom echt in de vakantiestemming. De dag erop kwam de jetlag om de hoek kijken. Kees en Arja hadden de oppas op Benjamin en zijn naar Granville Island gegaan. Tim had het wilde idee om ’s avonds nog even een hike te doen. “Ach pap, het is maar een kleine hike. Dat kan je best.” Er was niemand bij het eindpunt, wat een rust! En dus prachtig om op de rotsen over de stad uit te kijken. Er was natuurlijk een reden voor dat er niemand meer was. De zon ging snel onder, dus op de terugweg moest Arja met Tim zijn hoofdlamp op door het donker in de sneeuw terug naar de auto. De weken erna zijn Arja en Kees met de camper heel West Canada doorgereisd; met onder andere de boot naar Prince Rupert om vervolgens te genieten van de Rockies. We hebben elkaar na drie weken weer terug gezien in Whistler. Wat een leuke tijd was dat! We zijn met z’n vijven drie nachtjes gebleven. Ook wij hebben Joffre Lakes gezien. Eén van de mooiste hikes, langs drie meren, en bij het laatste meer uitzicht over besneeuwde toppen en een gletsjer. Het was maar drie weken later dan Heidi, Delia en Joke, maar nu was het echt al zomer. Geen sneeuw meer te bekennen op de trail. Wel nog een laatste plakje ijs in het gletsjer meer. Tim kon het niet laten om snel een koude duik te nemen naast het plakje ijs, brrrr. Arja en Kees hadden ook nog een middagje de oppas op Ben en toen zijn Tim en ik in een Kajak gestapt en Alta Lake over gevaren. Even lekker pedellen met z’n tweeën. Als afsluiter van de mooie vakantie van Arja en Kees hebben we nog een laatste hike gedaan bij Quarry Rok in Deep Cove en hebben Arja en ik gezwommen in Kitspool (137 meter lang zwembad!).

Tim, Manu (Belgische fellow) en ik hebben de week erop nog een ontzettende gave maar pittige tocht gelopen naar Black Tusk. Justine wilde wel een dagje op Benjamin passen. Deze hike (28km) was iets teveel van het goede om Ben mee te nemen. Twee jaar eerder hadden Tim en ik de tocht ook al gedaan, maar toen moesten we vlak onder de top terug vanwege plotseling slecht weer en sneeuw. Dit keer was het goed dat we de spikes mee hadden, omdat we soms tot aan onze knieën door de sneeuw heen moesten lopen. Ik bleef op de ridge, net onder de top wachten op Tim en Manu. Het was even te spannend om de echt Tusk op de klimmen (en dus niet lopen). Rock scrambling noemen ze dat… Zo boven op de bergen heb je echt het gevoel dat je “on top of the world” bent. Wat een adembenemend uitzicht over het Garibaldi Lake en de sneeuw vlakte daarom heen. We waren die dag om 8uur s morgens gestart met lopen en kwamen om 5uur weer terug bij de auto. We waren wel een beetje verbrand. Toch erop verkeken op hoe fel de zon in de sneeuw is...

Nadat Arja en Kees weer in net vliegtuig naar huis waren gegaan kwam de meiden bij ons op bezoek. Leoni, Ilse en Mieke hadden hun mannen de oppas op de kinderen gegeven en zijn een kleine weekje bij ons in Vancouver geweest. Ik vond dat zo ontzettend stoer en leuk! Onze vriendschap is wel echt belangrijk voor mij en ik heb daarom zo genoten van de tijd dat ze hier waren. In de stoere Jeep Wrangler (Tim jaloers natuurlijk!), die Ilse als huurauto had geregeld zijn we naar Tofino op Vancouver Island gereden. De boottocht en de rit op Vancouver Island was al genieten. Daar aangekomen zijn we eerst lekker gaan zitten op het terras met een borrel. Geen borrel voor Ilse, want die heeft een klein derde meisje Oud in haar buik zitten. Het uitzicht op het water en de zonsondergang vanaf het appartement waar we verbleven was adembenemend mooi. De dag erop zijn we met de boot naar de hotsprings gegaan. Tjee, dat was niet zomaar een boottochtje. We hebben BartOud en Tim even jaloers kunnen maken, wat we hebben onder andere een beer, walvissen en een Bald Eagle gezien. De dag voordat de dames weg gingen, hebben we nog de BCMC trail, naar Grouse mountain, gelopen. In het begin zag Mieke het niet zitten om zo’n end om hoog te lopen, maar stiekem heeft ze er wel van genoten. Vooral toen we mooi op de top van Grouse een koppie aan het doen waren. Ik vond het wel even lastig toen de ladies weer op het vliegtuig naar huis gingen. Het was zo leuk en even een koppie doen of even langs gaan, zat er komende maanden niet in..

Tim heeft nog samen met Tom een trailrun gedaan en niet zomaar eentje; De Tenderfoot Boogie, een trailrun van 50km van Squamish naar Whistler. Ongelofelijk om dat zomaar even te doen, zonder al te veel te trainen. Die twee mannen, Tim en Tom hadden elkaar echt gevonden wat betreft extreme uitdagingen.

(Intermezzo Tim) Ik had wel wat last van m’n knie, al na 12 km ofzo… (runners knee / iliotibialis frictie syndroom). Maar was gaaf om te doen. Conditioneel ging het prima, maar ik liep nadien wel een paar dagen mank... De volgende trip was een weekend naar Wedge Mountain. Dit is de hoogste bergtop (2895m) in de hele omgeving, net iets noordelijk van Whistler. We hadden een gids hiervoor ingeschakeld, dit kun je niet zomaar zonder gids doen. Op zaterdag met fikse bepakking omhoog lopen naar het gletsjer meer, nogal zweten. Toen tentje opzetten. Oef, wat een bijzonder mooi plekje. Uitzicht over het meer, de gletsjer en de top van Wedge… Smiddags kregen we training van onze gids, Alex Geary, om zo veilig mogelijk de gletsjer over te komen. Zo moesten we oefenen hoe je jezelf zo snel mogelijk tot stilstand kan brengen met een ice-axe als je de helling af glijdt. Was een nuttige leuke training! Ik heb de hele niet geslapen, nou ja, misschien 1 uur in totaal. Iets met adrenaline denk ik… en -5 graden in mn tent! Eindelijk om 04:00 uur smorgens eruit. En we hadden geluk. Een prachtige heldere dag. Op de gletsjer gingen de crampons (stijgijzers) onder de schoenen, de helmen op en de klimgordel om. Met een touw zaten we met zn drieën aan elkaar vast. Het ene moment liepen tot onze liezen diep in de sneeuw, en vervolgens loop je ook over keiharde sneeuw, bijna ijs, en moesten we onze crampons in de sneeuw trappen. We maakten goede progressie en kwamen rond 9u als eerste groep boven op de top. Mijn eerste echte ‘alpine mountaineering’ ervaring, een hele mooie!

Last but not least stond er nog één trail met Tom op de bucket list. Daar hebben we het al het hele jaar over gehad. De Howe Sound Crest Trail (HSCT). Howe Sound is het fjord waar je langs rijdt als je naar Squamish en Whistler gaat. De bergrug heeft natuurlijk een crest, een richel. De HSCT vanuit Porteau cove naar Cypress bowl is 33km lang en heeft +/- 3000 hoogtemeters. Het is backcountry terrein, dus het pad is niet altijd even makkelijk te vinden en er komen weinig mensen. Je hebt ook twee auto’s nodig, want het is geen rondje. We wisten dus dat dit een lange, lange dag ging worden. Smorgens om 5u in de auto, helaas, een bewolkte dag. Het was een mooie uitdaging, stukje navigeren, aantal keer de weg kwijt, veel afwisselend terrein, en héél veel op en af. Maar om 18u s avonds waren we keurig op tijd, voldaan, bij de 2e auto. Er zijn nog zoveel meer trails die op de bucket list zouden kunnen (Tantalus range!), maar we hebben meer gezien dan de gemiddelde ‘Vancouverite’!

Ik (Diana) heb ook nog wat sportieve uitdagingen gehad. Twee open water wedstrijden gezwommen, in Sasamat lake (4 km) en Kits beach (6 km). Dat was ontzettend leuk om te doen en smaakte naar meer. De wedstrijd bij Kits beach zal ik niet snel vergeten. Ik had (1) nog nooit in de zee gezwommen en (2) nog nooit zo ver. Na vier rondjes van 1,5 km lag ik vierde van de vrouwen die meededen. Ik probeerde er nog een eindsprint uit te persen, maar dat ging niet meer. Ik voelde mijn voeten niet meer van de kou. Na 1 uur en 35 min kwam ik het water uit en was ik zo blij om mijn mannen bij de finish te zien. Even lekker bijkomen op het strand met een bakkie koffie en het gevoel in mijn voeten kwam weer terug. We stonden nog even te genieten van het strand, en Benjamin was lekker aan het spelen, toen Tim opeens vroeg of ik even bij het water wilde komen staan. Hmm.. dit was een beetje vreemd. Tim haalde een ring uit zijn broekzak en stelde toen DE vraag: “Wil je met mij trouwen?” Ik wist even niet wat ik mee maakte. Ik was totaal verrast en zag dit niet aankomen. In mijn hoofd had ik al lang “ja” gezegd, maar volgens Tim duurde het even voordat het hoge woord eruit kwam. Ik kon de rest van de dag alleen maar lachen en genieten. Wat een mooie ‘afsluiting’ van een bijzonder jaar met z’n drieën hier in Vancouver.

We hebben in de maand juli nog een mini vakantie gehad bij de sunshine coast. Twee nachtjes verbleven we in een B&B in Madeira park, aan Pender Harbour. Het is een rustige plek waar nog niet veel toeristen komen. De AirBnB was top, ‘s Avonds met een glas wijn in de hot-tub op het balkon met uitzicht over het water. Ja dat is wel vakantie. Benjamin heeft voor het eerst in een kano gezeten, waar hij even aan moest wennen. Zo’n zwemvest zit niet heel comfortabel als het tot over je oren komt... Maar het was wel mooi om hem mee te nemen op het water in de baai. De volgende dag zijn we naar Ruby Lake gegaan, waar hij heerlijk in het zand kon spelen. Tim en ik hebben beide een stukje open water gezwommen naar een eilandje verderop in het meer. ’s Avonds hebben we nog een hike gedaan om de rapids te zien. Ik vond dat eigenlijk wat teveel van het goede, maar Tim stond erop dat het de moeite waard zou zijn. De Chookumchuck narrows, een bijzondere plek waar het water bij hoog tij zo hard stroomt dat er een staande golf van wel zo’n twee meter wordt gevormd. Een enkele dare-devil waagde zich in een kajak in het onstuimige indrukwekkende witte water. Ben was moe op de terugweg, maar hield zich goed. Nog even snel een hamburger, geserveerd vanuit een oude schoolbus omgetoverd tot permanente foodtruck. Lekker hoor. Al met al een relaxte ervaring aan de sunshine coast gehad.

De laatste drie weken van ons jaartje Vancouver zijn ingegaan. Tim moet nog 2,5 week werken en ik ben thuis met Benjamin vakantie aan het vieren. We vermaken ons bij het zwembad en het strand. Het is een heerlijke periode, maar ik kijk ook wel weer uit naar ons stekkie in Haarlem en vooral om onze familie en vrienden weer te zien!

We kunnen wel zeggen dat we optimaal van ons jaartje Vancouver hebben genoten. We hebben zo veel gezien en gedaan. Ons kleine mannetje is ook niet meer zo klein, want hij is met 10 maanden begonnen met lopen. Zo trots! Ik weet nog goed dat hij met zeven weken meeging met het vliegtuig naar de andere kant van de wereld. Hij zal er later niet veel meer vanaf weten, maar gelukkig hebben we de foto’s nog! En misschien moeten we hem maar een keer mee terug naar vancouver nemen als hij ouder is, om hem te laten zien waar hij in zijn eerste jaartje allemaal is geweest.

Foto’s

6 Reacties

  1. Bart Oud:
    5 augustus 2019
    Wat een avonturen weer. Nog lekker even het onderste uit de kan gehaald voordat jullie terugkomen.
  2. Arja:
    5 augustus 2019
    Wat een prachtig, gezellig reisverhaal!! Weer zo leuk om te lezen. Wat hebben jullie veel beleefd in het jaar en zo te lezen daar echt van genoten!! Wij hebben ook een geweldige tijd gehad bij jullie!
    Maar nu is het wel weer tijd om naar huis te komen. Welkom over 2 weken!!!
  3. Kees Kraal:
    5 augustus 2019
    En wat zijn het weer mooie plaatjes!
  4. Jord:
    5 augustus 2019
    FANTASTIES!! nou, de ringvaart, houtvaart, planeet, kennemerduin, grote markt enz enz zijn klaar voor jullie terugkomst!! :-)
  5. Jord:
    5 augustus 2019
    Oja Viqh, heeft extra wijn klaar staan ;-)
  6. Joke:
    6 augustus 2019
    Zo genoten van de reis samen met lieve familie. Canada is een prachtig land , en zo bijzonder dat Tim Diana en de kleine Benjamin daar een jaar gewoond hebben ,en er zoveel beleefd hebben. Prachtig verhaal maar ik kijk er naaruit wanneer jullie weer terug zijn .